1- آگاهى بر زمان قيام قيامت مخصوص خدا است
2- او است كه باران را نازل مى كند و از تمام جزئيات نزول آن آگاه است
3- او است كه از فرزندانى كه در رحم مادرانند(با تمام مشخصات آنها) آگاه است
4- هيچكس نمى داند فردا چه مى كند
5- هيچكس نمى داند در چه سرزمينى مى ميرد؟
آيه فوق نازل شد و گفت علم همه اين امور نزد خدا است .
در حديثى مى خوانيم : ان مفاتيح الغيب خمس لا يعلمهن الا الله و قراء هذه الاية : كليدهاى غيب پنج است كه هيچكس جز خدا نميداند سپس آيه فوق را تلاوت فرمود.
1- علم بشر محدود است و قابل مقايسه با علم بى نهايت خداوند نيست .
3- هيچ كس به زمان و مكان مرگ خويش آگاه نيست . ( اگر در روايات مىخوانيم كه فلان ولىّ خدا ، مكان يا زمانِ فوت يا شهادت خود را مىدانست، آگاهى و علمى است كه از طرف خداوند به او عطا شده است و گر نه به طور استقلالى هيچ كس خبر ندارد . )
4- به گفته ى كاهنان ، فال بينان ، كف بينان و پيشگويان در مورد آيندهى خود اعتماد نكنيم .
5- انسانى كه نه از مرگ خود خبر دارد ، نه از موقعيت فرداى خود ، چرا مغرور است ؟
6- انسان بايد همواره آماده ى حضور در صحنه و پاسخگويى باشد . « وَ ما تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ »
امير المؤمنين على ( ع ) مىفرمايد :
« خدا مىداند در رحمهاى مادران كه كودك دختر است يا پسر ، زشت است يا زيبا ، گشاده دست است يا بخيل ، شقى است يا سعيد . چه كسى هيزم جهنم است و چه كسى ساكن بهشت و اين علم غيبى است كه كسى جز خدا از آن آگاه نيست .
على ( ع ) مىفرمايد:
« خداى تعالى را به اين شناختم كه عزمها و تصميمها باطل مىشوند و آنچه گره زدهام گشوده مىگردد و هر آهنگ كه كردهام نقض مىشود » .
در حديث از امام صادق ( ع ) روايت شده :
« نطفه چون در رحم افتد ، خداى تعالى ملكى مىفرستد و آن ملك از آن خاك كه او در آن دفن مىشود اندكى برمىدارد و با آن نطفه مىآميزد . پس پيوسته دلش شوق آن زمين را دارد تا در آن دفنش كنند » . نور الثقلين ، ج 4 ، ص 220.
در حديثى از امام صادق ( ع ) مىخوانيم كه يكى از يارانش سؤال كرد : آيا امام علم غيب مىداند ؟
قال : لا و لكن اذا اراد ان يعلم الشيء اعلمه اللَّه ذلك :
« فرمود : نه ، امام علم غيب را ( ذاتا ) نمىداند ، ولى هنگامى كه اراده كند چيزى را بداند خدا به او تعليم مىدهد » .